Βάκχες

Με αφορμή την παράσταση των Βακχών από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε σκηνοθεσία Τάσου Ράτζου που παρακολούθησα χτες στο θέατρο του Αττικού Άλσους ξαναδιάβασα τη μετάφραση της τραγωδίας από το Γιώργο Χειμωνά.
Είναι ένα κείμενο που αγαπώ ιδιαίτερα, εννοώ τόσο το πρωτότυπο όσο και τη συγκεκριμένη μετάφραση. Παρά τις ιδιότροπες προσθήκες (π.χ. μετά τον τελευταίο στίχο 1392), παραλείψεις (π.χ. στίχος 1276), παραφράσεις (π.χ. στίχοι 1236-7), κάποιες ουσιαστικά «αμετάφραστες» λέξεις (π.χ. στίχος 1367), ή ακόμη και το ενοχλητικό πια για μένα πολυτονικό, θα ήταν ανούσια μεμψιμοιρία να μην πω το προφανές. Η μετάφραση του πρόωρα αδικοχαμένου Χειμωνά είναι ένας πνευματικός άθλος. Για την εποχή της (Σεπτέμβρης 1989 που δουλεύτηκε η δεύτερη έκδοση), ο ψυχίατρος – συγγραφέας μας πρόσφερε μια μετάφραση που πραγματικά ζωντανεύει το αρχαίο κείμενο σε μια καλοδουλεμένη νεοελληνική, στο γνωστό προσωπικό του στιλ.

(Για την ιδεολογία του Χειμωνά όσον αφορά στη μετάφραση των αρχαίων τραγωδιών, διαβάστε στη μετάφραση της Ηλέκτρας που ολοκλήρωσε το 1983).



διαβάστε επίσης το αφιέρωμα στο Χειμωνά από το λογοτεχνικό περιοδικό της Ελευθεροτυπίας «Βιβλιοθήκη»
http://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=16/06/2006&id=12692500