Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

Μονή Οσίου Λουκά, Ναός Παναγίας της Σκριπούς, Μονή Σαγματά, Μονή Ιερουσαλήμ.




Ένας ταξιδιωτικός οδηγός σε τέσσερα μοναστήρια της Στερεάς, στη σειρά “Μοναστήρια & προσκυνήματα της Ελλάδας” των εκδόσεων Πήγασος.
Το καλαίσθητο βιβλίο μας ξεναγεί στα:
μοναστήρι Οσίου Λουκά (κοντά στη Λιβαδειά)
Ναό της Παναγίας της Σκριπούς (κοντά στον Ορχομενό)
μοναστήρι Μεταμόρφωσης του Σωτήρα – Σαγματά (κοντά στη Θήβα)
μοναστήρι Ιερουσαλήμ Δαυλείας (κοντά στη Χαιρώνεια)

Τα λιτά κείμενα του Αντώνη Δικαίου μας δίνουν τις απαραίτητες πληροφορίες για τους ιερούς αυτούς χώρους, οι δε ολοζώντανες φωτογραφίες του Περικλή Μεράκου αναδεικνύουν την ομορφιά των μνημείων και της γύρω περιοχής όσο και μερικούς από τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς που κρύβουν.


Αντώνης Γ. Δικαίος (2009). Μονή Οσίου Λουκά, Ναός Παναγίας της Σκριπούς, Μονή Σαγματά, Μονή Ιερουσαλήμ. Χαλάνδρι: Πήγασος Εκδοτική
Ο 1ος τόμος της σειράς διανεμήθηκε δωρεάν μαζί με το "Έθνος της Κυριακής" στις 15.3.2009.
Χορηγοί: ΟΠΑΠ, Postbank, Alapis, Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού.
Υπό την αιγίδα της Μ.Κ.Ο. "Αλληλεγγύη" της Εκκλησίας της Ελλάδος.
ISBN 978-960-8305-22-9

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

Η ιστορία μιας μοναχής.



Η Γαβριέλα βαν ντερ Μαλ (αδελφή Λουκία) είχε μάθει να υπακούει περισσότερο τον πατέρα της από την καρδιά της. Έτσι δεν παντρεύτηκε τον Ζακ, γιατί ο πατέρας της δεν έδινε τη συγκατάθεσή του γι΄ αυτό το γάμο. Τελικά ίσως αυτό να ήταν ο κύριος λόγος που αποφάσισε να γίνει καλόγρια.
Στο τάγμα που εντάσσεται ιερός κανόνας είναι η σιωπή, που την θεωρούν αρχή της τελειότητας.
Με την απόλυτη σιωπή μαθαίνουν να καταπνίγουν όλες τις φωνές- πειρασμούς της προηγούμενης ζωής της.
Η Γαβριέλα πήρε το νούμερο 1072, μεγάλη αλήθεια τιμή γιατί ο αριθμός αυτός ανήκε προηγούμενα σε μια αξιοσέβαστη μοναχή που δολοφονήθηκε κατά την εκτέλεση ιεραποστολικού έργου στην Αφρική.
Κεφ. 2
Και είχε όντως τόσα πολλά να συνηθίσει σ΄ υτή την αυστητρή ζωή ενάντια στη φύση:
το άβολο αχυρένιο της στρώμα που σ΄ έκανε να ξυπνάς πιασμένος,
το βάρβαρο χτύπημα του κουδουνιού του εγερτήριου,
την αναγκαστική λόγω σιωπής συννενόηση με νεύματα,
την έλλειψη καθρεπτών για να μην ασχολούνται οι καλογριες με κοκεταρίες,
την αποξένωση ακόμη κι από τιθς αδελφές της μοναχές όταν προσευχόταν,
το ολοκληρωτικό ξέκομμα από το παρελθόν της,
τα ξυρισμένα κεφάλια για να ξεχάσουν πως είναι γυναίκες,

κεφ. 4
οι κοινές εξομολογήσεις των λαθών και των αμαρτιών,

κεφ. 5
“νευρασθενικές γυναίκες που αυτομαστιγώνονται, σύμφωνα με τον κανονισμό δύο φορές την εβδομάδα, για να ξεχνάνε τη φυσιολογική ζωή για την οποία τις έπλασε ο θεός”
απλώς ένα μικρό γαϊδουράκι του Θεού

Οι περιπέτειές της συνεχίζονται στην αφρικανική αποικία, όπου αφού ζήσει τα πάνδεινα,
αλλά αποφασίζει τελικά να
εγκαταλείψει τον Ιερό Κανόνα διότι
"δεν έχει τη δύναμη να συνεχίσει".

Mια πραγματική ιστορία σχετικά με το μοναχικό βίο σε ένα καθολικό τάγμα, το οποίο έγραψε το 1959 η Kathryn Hulme
βασιζόμενη στη γεγονότα της ζωής της φίλης της Marie Louise Habets, μιας πραγματικής μοναχής του Zusters van Liefde van Jezus en Maria.
Ποιο είναι το πραγματικό καθήκον ενός πραγματικού πιστού;
Οι προσταγές του μοναστηριού, ή η προσφορά βοήθειας στους ασθενείς του νοσοκομείου όπου έχει διαταχθεί λόγω της ειδικότητάς της να υπηρετεί;
Και μέσα στη δίνη του αιματηρού δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, μπορεί να ταχθεί με κάποια πλευρά;

Ένα μυθιστόρημα που μεταφέρει ολοζώντανα τον πνευματικό αγώνα ενός ευαίσθητου ατόμου που προσπαθεί να βρει απαντήσεις στa δύσκολα διλήμματα που παρουσιάζονται στη ζωή ενός μαχόμενου ανθρώπου με ισχυρή συναίσθηση του καθήκοντος.


Κάθριν Χιουμ (χ.χ.) Η ιστορία μιας μοναχής. Αθήνα: Εκδόσεις Δαμιανού

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

The Cathedral and the Bazaar.



Στην τρίτη αυτή έκδοση του δοκιμίου του, ο μεγάλος χάκερ και δημιουργός καινοτόμου λογισμικού Eric Steven Raymond
μας ξεναγεί στον εκπληκτικό χώρο του λογισμικού ανοικτού κώδικα και μας βοηθά να πάρουμε μια γεύση από τον τρόπο σκέψης των ιερών τεράτων της ιδιόμορφης αυτής κοινότητας που δημιούργησε το GNU/LINUX.

Όπως μαρτυρεί και ο τίτλος του, ο Eric Steven Raymond συγκρίνει τη δημιουργία λογισμικού με τη κατασκευή ενός έργου όπως ένας καθεδρικός ναός ή μια λαϊκή αγορά τύπου παζαριού. Βρίσκει περισσότερες ομοιότητες με τον απρόβλεπτο/άναρχο τρόπο που φτιάχνεται ένα παζάρι παρά με το συντονισμένο τρόπο της κατασκευής ενός μεγαλοπρεπούς καθεδρικού. Ενώ όμως για μερικούς αυτό ακούγεται κάπως... υποτιμητικό για το έργο ενός μηχανικού λογισμικού (ακούς εκεί να με παρομοιάσουν με μαγαζάτορα παζαριού!), ο Eric Steven Raymond όμως το θεωρεί ακριβώς το μεγάλο του ατού.
Το δοκίμιό του βασίστηκε στην προσωπική του εμπειρία από την ενασχόλησή του με την ανάπτυξη ενός συγκεκριμένου έργου λογισμικού:
το πρόγραμμα διαχείρισης ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ονόματι fetchtop και κατόπιν popclient... που τελικά ονομάστηκε fetchmail.
Παρατήρησε λοιπόν πως όπως και το Λίνουξ είναι κι αυτό ανατρεπτικό.

Τα μαθήματα που προσκόμισε είναι λοιπόν τα εξής:
1. Κάθε καλό λογισμικό ξεκινάει από το διακαή πόθο του μηχανικού δημιουργού του.
2. Οι καλοί προγραμματιστές ξέρουν να γράφουν κώδικα. Οι μεγάλοι προγραμματιστές ξέρουν πώς να ξαναγράφουν και να ξαναχρησιμοποιούν (βελτιώνοντας το ήδη υπάρχοντα πγαίο κώδικα), κάτι που ονομάζει "εποικοδομητική τεμπελιά"
3. Σχεδίασε τι θα πετάξεις. Στο τέλος θα πετάξεις κάτι ούτως ή άλλως.
4. Αν έχεις τη σωστή τάση, θα βρεις ενδιαφέροντα πράγματα στο δρόμο σου.
5. 'Οταν πάψεις να ενδιαφέρεσαι για κάποιο πρόγραμμα, το τελευταίο σου καθήκον είναι να το κληροδοτήσεις σε έναν ικανό διάδοχο.
6. Να συμπεριφέσαι στους χρήστες του λογισμικού σου σαν να ήταν συν-δημιουργοί του. Μ' αυτόν το τρόπο θα πετύχεις γρήγορα τη βελτίωση του κώδικα και θα διορθωθούν τα υπάρχοντα λάθη.
7. Κυκλοφόρησε το λογισμικό σου νωρίς. (Μην καθυστερείς.) Πραγματοποίησε συχνές εκδόσεις. Άκου τους χρήστες σου.
[Αυτό ακριβώς έκανε ο Linus Torvalds κατά τη διαδικασία ανάπτυξης του Λίνουξ.
Έμπασε όσο δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό παιχτών, ικανοποιώντας τον προσωπικό τους εγωισμό (ναι, κι εγώ συνέβαλα στο πρωτοποριακό αυτό έργο!), δίνοντάς τους κίνητρα επειδή τους ενημέρωνε με συνεχείς όλο και πιο βελτιωμένες (με τη δική τους συνεισφορά) εκδόσεις.]
8. Με τη δημοσίευση της δοκιμαστικής έκδοσης (beta), κάθε νεο πρόβλημα θα εντοπιστεί από τους χρήστες.
O περίφημος... νόμος του Linus: όσο περισσότερα μάτια κοιτάζουν, τόσο πιο ρηχό είναι το πρόβλημα.
Εδώ ίσως έγκειται και το μεγάλο πλεονέκτημα που έχει το ελεύθερο λογισμικό έναντι του ιδιοταγούς.
Αντί για λίγους προγραμματιστές, διαθέτει μια στρατιά πρόθυμων συν-δημιουργών, με αποτέλεσμα τα προβλήματα να επιλύονται ταχύτητα με την εξυπνότερη κατά περίπτωση λύση.
Αυτό το κοινωνικό φαινόμενο, που ονομάστηκε Delphi effect, φαίνεται πως ισχύει ακόμη και για πολύπλοκα έργα όπως ο πυρήνας ενός λειτουργικού συστήματος.
Θα μπορούσε εδώ να παρατηρήσει κάποιος πως ο μεγάλος αριθμός των συμμετεχόντων προγραμματιστών θα προκαλούσε αναπόφευκτα προβλήματα που ανακύπτουν κατά την επικοινωνία όλων αυτών των συν-δημιουργών. Τα λάθη στον πηγαίο κώδικα συγκεντρώνονται ακριβώς στα σημεία διεπαφής. Ο Eric Steven Raymond όμως τονίζει πως αυτό... δεν ισχύει στην περίπτωση του λογισμικού ανοικτού κώδικα. Είναι κοινό μυστικό πως οι βασικοί προγραμματιστές του Λίνουξ εργάζονται σε ξεχωριστά παράλληλα "υποκαθήκοντα" κατά μόνας, και ελάχιστα επικοινωνούν μεταξύ τους!
9. Οι έξυπνες δομές δεδομένων και ο χαζός κώδικας τα πάνε μια χαρά, παρά το αντίστροφο.
10. Όταν φέρεσαι στους ελεγκτές της δοκιμαστικής σου έκδοσης σαν να ήταν ο πιο σημαντικός σου πόρος, τότε θα γίνουν ο πιο σημαντικός σου πόρος.
11. Το δεύτερο σημαντικότερο πράγμα από το να σου έρθει μια φαεινή ιδέα ειναι να αναγνωρίσεις τις φαεινείς ιδέες των χρηστών σου.
Καμιά φορά μπορεί να είναι και καλύτερες.
12. Συχνά, οι πιο καινοτόμες λύσεις προέρχονται από τη συνειδητοποίηση πως η γενική ιδέα του προβλήματος είναι λανθασμένη.
13. Η τελειότητα επιτυγχάνεται όχι όταν δεν υπάρχει κάτι άλλο να προσθέσεις, αλλά όταν δεν υπάρχει κάτι ακόμη να αφαιρέσεις.
14. Κάθε εργαλείο έχει την αναμενόμενη χρήση του. Αλλά το πραγματικά μεγαλοφυές εργαλείο θα χρησιμοποιηθεί και εκεί που δεν το περίμενες.
15. Όταν γράφεις λογισμικό, μην ταράξεις τη ροή δεδομένων παρά μόνον όταν ο παραλήπτης σε αναγκάσει.
16. Όταν η γλώσσα σου δεν πλησιάζει την πληρότητα Turing, λίγη συντακτική ζάχαρη θα βοηθήσει.
17. Ένα σύστημα ασφαλείας είναι τόσο ασφαλές όσο το μυστικό του. Προφυλάξου λοιπόν από τα ψευδο-μυστικά.
18. Για να λύσεις ένα ενδιαφέρον πρόβλημα, ξεκίνα βρίσκοντας ένα πρόβλημα που να ενδιαφέρει εσένα προσωπικά.
19. Όταν ο συντονιστής του έργου διαθέτει την επικοινωνιακή ευκολία που παρέχει το διαδίκτυο, και ξέρει πώς να καθοδηγεί χωρίς καταναγκασμό, τα περισσότερα μυαλά είναι αναπόφευκτα καλύτερα από το ένα.

Μπορεί μερικά από τα ανωτέρω συμπεράσματα να ακούγονται δυσνόητα σε όσους δεν έχουν ασχοληθεί με προγραμματισμό, αλλά οπωσδήποτε φωτίζουν πολλές πλευρές του νέου φαινομένου της μαζικής συμμετοχής σε πολύπλοκα κοινά έργα (crowd sourcing),
και μάλιστα με τη κρυστάλλινη διαύγεια των ολοζώντανων παραδειγμάτων.

Το δοκίμιο μπορείτε να το διαβάσετε φυσικά δωρεάν.
Eric Steven Raymond (2000) The Cathedral and the Bazaar.
Verion 3
στον ιστότοπο του συγγραφέα
http://catb.org/~esr/writings/homesteading/cathedral-bazaar/
ή
σε μορφή pdf
http://www.si.umich.edu/~rfrost/courses/SI110/readings/IntellecProp/Cathedral-Bazaar.pdf