Πάντα ήθελα να διαβάσω την αυτοβιογραφία της Σώτης Τριανταφύλλου, κυρίως γιατί περίμενα να δω και κάποιες θαμπές εικόνες και του δικού μου παρελθόντος, μιας και έτυχε να έχουμε γεννηθεί την ίδια χρονιά και μας συνδέει τουλάχιστον κάτι πολύ κοινό: η αγάπη για την αγγλόφωνη λογοτεχνία.
Το βιβλίο ήταν όπως το περίμενα. Πολύ "Τριανταφύλλου"!
Σκόρπιες σημειώσεις από εικόνες της παιδικής ηλικίας, μιας εποχής που τα παιδιά δεν ήταν ακριβώς το κέντρο του σύμπαντος, της ψευτοπολιτικοποίησης μετά την πτώση της χούντας, ενός πανεπιστημίου απογοήτευση, αλλά και πολλά ταξίδια σε ΗΠΑ, Γαλλία, Αγγλία.
Χωρίς συναισθηματισμούς και ωραιοποιήσεις.
Γεμάτο ειλικρίνια.
Γίνεται άραγε να γίνεις περισσότερο επικριτικός των ίδιων σου των γονιών απ' ότι η Σώτη;
Σεμνό και διεισδυτικό (σ. 252 "περί ύφους").
Κι ονειροπαρμένο.
Όπως κάθε ευαίσθητος άνθρωπος.
Αχ, αυτή "η δεύτερη ευκαιρία" της σελίδας 243. Δε θα της/μας δοθεί ποτέ...
Σώτη Τριανταφύλλου (2009). Ο χρόνος πάλι. Αθήνα: Πατάκης
[πρώτη έκδοση Οκτώβριος 2009]
ISBN 978-960-16-3410-4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου