RUMI SELECTED POEMS

Είχα κατέβει να πάρω δώρο ποιητικό για μια φίλη μου
όταν έπιασα τυχαία στα χέρια μου το βιβλιαράκι αυτό
με τα ποιήματα του Ρουμί Jalāl ad-Dīn Muḥammad Rūmī (جلال‌الدین محمد رومی) .
Διάβασα κάνα-δυο
και κατάλαβα πως εδώ πρόκειται για κάτι ξεχωριστό.

Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στη διαφημιστική εισαγωγή στο εσώφυλλο του βιβλίου ήταν το γεγονός πως η συλλογή αυτή των ποιημάτων του Ρουμί, που μετάφρασε ο Coleman Barks "απελευθερώνοντας τα ποιήματα από το κλουβί τους"
http://www.sufipoetry.com/interviews/df-may-2006.html ,
κατέστησε τον μυστικιστή του 13ου αιώνα τον πιο πολυδιαβασμένο ποιητή στις ΗΠΑ!

Ο Coleman Barks παραδέχεται πως χρειάστηκε ένα δάσκαλο για να του χαρίσει την απαιτούμενη σοφίανα πετύχει το στόχο του, .
Γι΄ αυτόν το κατάλληλο πρόσωπο ήταν ο μυστικιστής σούφι Muhammad Raheem Bawa Muhaiyaddeen,
που τον συνάντησε στη Φιλαδέλφεια.
Είναι πράγματι αξιοπερίεργο πως μια τόσο "αλλόκοτη" απόκρυφη ποίηση της μεσαιωνικής Ανατολής μπορεί να χαϊδέψει και να συγκινήσει τη δυτική μας "κρύα" ψυχή.
Είναι άραγε το γεγονός ότι η δυσκολία των σούφικων στίχων
μαλακώνει και γίνεται πιο κατανοητή επειδή μιλάει κατ´ ευθείαν στην καρδιά;
Είναι μήπως οι ξεχωριστές εκστατικές στιγμές που κατορθώνει να συλλάβει ο περσόφωνος διανοητής, μοναδικές εμπειρίες πανανθρώπινες που κάθε άνθρωπος μπορεί να έχει γευτεί;
Άλλοι βρίσκουν την αιτία
"στον ανείπωτο πόθο για ένωση με το αιώνιο".
http://www.colemanbarks.com/press/news.php?n=8

Μια μικρή γεύση από το ποιητικό αυτό έργο
μπορείτε να πάρετε από τα παρακάτω αποσπάσματα
σε δική μου ελεύθερη μετάφραση από τα αγγλικά.


Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
σ. 3
Κλείσε και τα δυο σου μάτια
για να δεις με το άλλο

Σταμάτα να κάνεις σα λύκος, και νιώσε
την αγάπη του βοσκού να σε γεμίζει

Ξεχύσου σα ρυάκι όλο και πιο πέρα,
πάντα διευρύνοντας τους κύκλους της ύπαρξης


ΕΝΑ ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
σ. 4
Αναγνώρισε πως η φαντασία σου και η σκέψη σου
και η αισθητική σου αντίληψη δεν είναι παρά καλάμια
που κόβουν τα παιδιά και προσποιούνται πως είναι άλογα


ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΚΡΑΣΙΑ
σ. 6
και διάλεξε τους αγνότερους,
αυτούς που δεν έχουν νοθευτεί από το φόβο,
ή οποιαδήποτε βιασύνη να προλάβουν "ό,τι χρειάζεται"
Πιες το κρασί που σε παρακινεί
σαν την καμήλα που κινείται όταν είναι λυτή
και απλώς τριγυρνάει

ΕΧΩ ΠΕΝΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΝΑ ΠΩ
σ. 9
πρώτον, όταν ήμουν μακριά σου,
τούτος ο κόσμος δεν υπήρχε,
ούτε κάποιος άλλος
δεύτερον, ο,τιδήποτε έψαχνα να βρω
ήταν πάντα εσύ

λόγια είναι αυτά ή δάκρυα;
το κλάμα λογίζεται για λόγος;


ΝΑ 'ΣΑΙ ΧΙΟΝΙ ΠΟΥ ΛΥΩΝΕΙ
σ. 13
να 'σαι χιόνι που λυώνει
ξεπλύσου από τον εαυτό σου
τρομακτική προσταγή, πώς να χάσω τον εαυτό μου;


ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ;
σ. 15
Ένα αόρατο πουλί πετάει ψηλά,
αλλά ρίχνει μια φευγαλέα σκιά
τι είναι το σώμα; αυτή η σκιά της σκιάς
της αγάπης σου, που κάπως περιλαμβάνει
ολόκληρο το σύμπαν

κάθε εικόνα, ένα ψέμα

ΕΝΑ ΔΙΨΑΣΜΕΝΟ ΨΑΡΙ
σ. 19
έχω μέσα μου ένα διψασμένο ψάρι
που δε βρίσκει ποτέ αρκετό
από αυτό που ψάχνει!
δείξε μου το δρόμο προς τον ωκεανό!
σπάσε αυτά τα μικρά κανάτια

ΕΝΑ ΚΕΡΙ ΠΟΥ ΤΡΕΜΟΣΒΥΝΕΙ
σ. 23
Το κερί φτιάχτηκε για να γίνει ολόκληρο φλόγα
και σ' εκείνη την εκμηδενηστική στιγμή του
δεν έχει καθόλου σκιά
δεν είναι παρά μια γλώσσα φωτός
που περιγράφει κάποιο καταφύγιο

ΜΟΝΟ ΠΝΟΗ
σ. 32
δεν είμαι χριστιανός ή εβραίος ή μουσουλμανος, ή ινδουιστής, ή βουδιστής, ή σούφι ή ζεν...

υπάρχει ένας δρόμος μεταξύ της φωνής και της παρουσίας
όπου ρέει η πληροφορία

στην πειθαρχημένη σιωπή ανοίγει
στην περιπλανόμενη ομιλία κλείνει


Η ΑΝΟΙΞΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ
σ. 37
η άνοιξη είναι ο Χριστός
που ανασταίνει μαρτυρικά φυτά από τα σάβανά τους

ένα φύλλο τρέμει
τρέμω κι εγώ στην αέρινη ομορφιά σα μετάξι απ´ το Τουρκεστάν

Ο ΣΕΪΧΗΣ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
σ. 46
η γνώση που έχω δε θέλει τιμές και δόξες
θέλει να απολαμβάνει τον εαυτό της
είμαι μια φυτεία ζαχαροκάλαμου, και ταυτόχρονα
τρώω τη γλύκα της


ΕΝΑΣ ΔΕΡΒΙΣΗΣ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ
σ. 117
Ξέχασες τον Ένα
που δεν νοιάζεται για ιδιοκτησίες,
που δεν προσπαθείνα βγάλει κέρδος
από κάθε ανθρώπινη επαφή

ΕΧΩ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΔΑΣΚΑΛΟ
σ. 133
Χτες βράδυ ο δάσκαλός μου μου έμαθε το μάθημα της φτώχειας,
να μην έχω τίποτε και να μη θέλω τίποτε

ΝΕΡΟΪΣΤΟΡΙΑ
σ. 172
το ίδιο το σώμα ειναι ένα παραπέτασμα
για να προστατέψει και εν μέρει μόνο αποκαλύψει
το εκτυφλωτικό φως
μέσα στην παρουσία σου


ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ
σ. 200
Χτύπα την πόρτα της πραγματικότητας,
κούνησε τα φτερά της σκέψης σου,
χαλάρωσε τους ώμους,
και άνοιξε.


ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΜΠΡΟΣ ΜΑΣ
σ. 205
το θαύμα του Ιησού είναι ο ίδιος ο Ιησούς, όχι τι είπε, ή τι έκανε
για το μέλλον. Ξέχνα το μέλλον.
Θα λάτρευα όποιον κατάφερνε να κάνει απλώς αυτό


ΣΤΡΙΦΟΓΥΡΝΩΝΤΑΣ
σ. 278
συνέχισε το περπάτημα, αν και δεν υπάρχει μέρος να πας
μην προσπαθείς να δεις μέσα από αποστάσεις
κάτι τέτοιο δεν είναι για ανθρώπινα όντα, κινήσου ενδόμυχα,
αλλά όχι με τον τρόπο που σε προστάζει ο φόβος.


Rumi (1999). Selected Poems. London: Penguin
Translated by Coleman Barks.
ISBN 978-0-14-044953-2